TUSCI et THUSCI

TUSCI, et THUSCI

Strab. Plin. l. 3. c. 5. Liv. l. 2. c. 51. et aliis, populi Italiae antiquissimi, qui et Herrusci, Toscani; et regio Tuscia, sive Thuscia, (utrôque enim modô scribitur) quae et Etruria, sive Hetruria, VII. Italiae, iuxta divisionem Augusti, hodie la Toscana, provincia Italiae nobilissima, et antiquissima, peramplaque, inter Liguriam ad Occasum Macrâ fluviô divisa, et Latium Umbriamque ad Ortum Tiberi discreta, ad Arctos mointe Apenninô a Gallia Togata separata, ad Meridiem pelagô Tyrrhenô definita, longa 284. mill. pass. lata nullibi 100. In duas regiones dividitur: in eam quae passim Toscana nominatur, magno Duci Hetruriae subiecta, in qua Florentia, Sena, Pisa, et Aretium urbes clarae; et eam quae Patrimonium Ecclesiae dicitur, Summo Pontifici subiecta, ab altera Peliâ et Osâ fluminibus fere separata (prater Perusiam, et Plebem Ecclesiasticae ditionis, extra Patrimonium:) In ea Viterbium ceteris urbibus praestat. Tusciae Matchionem olim crevit Henricus VI. Imperator fratrem suum Philippum, cui Irenen, Rogerii viduam uxorem dedit, A. C. 1195. Virg. l. 10. Aen. v. 164.

Quae manus interca Tuscis comitetur ab oris.

Idem, l. 11. v. 629.

Bis Tusci Rutulos egere ad moenia versos.

Hîc cavendus error in Thesauro Linguae Latinae, ubi in Tuscia Pisaurum et Assisium, urbes Umbriae, locantur. Nic. Lloyd. Vide Thuscia. De Tuscia Annonaria, et Urbicaria, diximus aliquid retro, ubi de Annonariis rEgionibus, Treb. Pollioni memoratis in Tetrico Seniore, c. 24. Familiam hodiernorum Tusciae M. Ducum attigimus supra, voce Medicea.